De afgelopen tijd merkte ik dat mijn eigen verbinding met spirit niet vanzelf ging. Ik was aan het ‘proberen’ — mediteren, afstemmen — maar het voelde geforceerd. Alsof ik iets zocht, maar het net niet kon pakken. Tot ik op een rustig moment mijn ogen sloot, een liedje opzette en de boel de boel liet. Geen intentie, geen oefening. En toen kwam het.
Ik zag mezelf lopen over een zandpad, omringd door overleden dierbaren — ook zielen die ik via mijn werk heb mogen verbinden met hun geliefden. Aan het einde van het pad verscheen een doorgang van licht. Het voelde als thuiskomen. Wat me vooral raakte, was dat dit moment van verbinding zó natuurlijk kwam. Zonder dat ik het had opgezocht. Zonder dat ik het moest doen.
En daar kwam ook meteen het inzicht: we denken vaak dat verbinding met spirit er op een bepaalde manier uit moet zien, jep verwachtingen van de mind. Dat je stil moet zijn. Of diep in meditatie of zoals we dat noemen in de power zitten. Maar wat als het ook mag ontstaan in de eenvoud van een liedje, een wandeling, een gedachte, een flits?
Begrijp me niet verkeerd meditatie is prachtig en een onwijs sterke oefening. Maar het is niet de enige route naar verbinding. Er zijn zoveel manieren om je intuïtie te erkennen. Om je afgestemd te voelen. Om de liefde van spirit te ontvangen.
Ik ben op de achtergrond bezig met iets moois. Iets dat jou kan helpen om je eigen unieke manier van verbinden te ontdekken. Niet volgens vaste methodes, maar op een manier die écht bij je past. Daarover later meer!
Misschien kun je deze week alvast een moment nemen zonder verwachtingen. Gewoon even luisteren. Voelen. Zijn. Wie weet wat zich dan aandient.
Want spirit komt vaak precies op het moment dat jij het loslaat en geen verwachtingen hebt. En als je de behoefte voelt, deel gerust jouw ervaring met me! Ik kijk ernaar uit!
Miranda